کد مطلب:24732 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:41

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اشتباه منكران رسالت انسان چيست؟

كساني كه دربارة رسالت انساني نظر منفي دارند، تنها يك اشتباه كرده‎اند و آن اين است كه انساني براي آنان مطرح نيست كه مسئله‎اي بنام رسالت داشته باشد. آنان دربارة جانداراني گفتگو مي‎كنند كه زاييدة حركات قانوني طبيعت نا آگاه بوده و چند روزي در ميان حلقه‎هاي انواعي از زنجيرهاي جبري و ارادي كه با دست خود ساخته‎اند، جست و خيز مي‎كنند، آنگاه اين جست و خيزهاي مستند به علل و معلولات بي هدف تكاملي و غير قابل تفسير را تاريخ مي‎نامند و براي سرگرمي خويشتن ساز ديگري بنام فلسفة تاريخ مي‎نوازند سپس براي اينكه ضمناً پاسخي به داد و فرياد عظماي تاريخ و فداكاري‎هاي پاكان عالم بشري و نداي وجدان خويشتن آماده نمايند، شعارهايي از قبيل: «بردگي پديدة غلطي است» و «همة انسان‎ها بايستي از حق حيات برخوردار شوند» به پيشاني خود مي‎چسبانند! اين حماسه‎هاي تسليت آميز مي‎تواند براي ساده لوحان عامل اميد و شكوفائي سطحي بوده باشد، ولي براي متفكراني مانند وايتهد كه مي‎گويد:
«با نظر به مسائل اجتماعي دنياي باستان، تا كنون چيزي حل و فصل نشده است، همة آن مسائل كه در دوران باستان براي افلاطون مطرح بوده، امروز هم مطرح است.» آيا اين ناتواني اسف انگيز كه مي‎تواند بشريّت را به بيماري خود كم بيني مبتلا بسازد، علّتي جز اين دارد كه حساب مخصوصي براي خود انسانيت، در مسائل اجتماعي و فردي باز نشده است؟! آيا ناتواني مزبور علّتي جز اين دارد كه رسالت پيشواياني مانند علي‎بن ابيطالب(ع) با جاه طلبي‎ها و خود كامگي‎هاي معاويه و معاويه منشان در يك ترازو سنجيده مي‎شود؟

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 1
آية الله محمدتقي جعفري